patronka drużyny

Za naszą wolność oddała życie!

Helena Siekierska „Lusia”

29.02.1920 – 8.01.1943

 

Jej bardzo krótkie życie, odbiło się trwałym śladem dla naszej historii. Bohaterstwo, upór, a przede wszystkim odwaga, nie miały sobie równych.

 Helena Siekierska, urodziła się w niedzielę, 29 lutego 1920 roku w Poznaniu. Była córką Wincentego i Stanisławy (z domu Jagielska).

W 1927 roku ukończyła szkołę prywatną. Kontynuowała naukę w poznańskim Gimnazjum im. Generałowej Zamoyskiej, po czym przeszła do Gimnazjum Dąbrówki i tam w 1938 roku zdała maturę.

Chciała studiować polonistykę, ale sytuacja rodzinna nie pozwalała na podjęcie nauki na wyższej uczelni. Musiała podjąć pracy, aby najpierw zarobić trochę pieniędzy na wymarzone, przyszłe studia. W tym celu podjęła pracę w charakterze pomocy medycznej w Klinice Pediatrycznej przy ul. Marii Magdaleny, kierowanej przez długoletniego przyjaciela rodziny, profesora Karola Jonszera. Lusia zdała egzamin wstępny na Wydział Lekarski Uniwersytetu Poznańskiego i od września 1939 pracowała w zakładzie Mikrobiologii Lekarskiej, będąc jedyną Polką na opanowanym przez Niemców Uniwersytecie.

Była harcerką. Należała do Wielkopolskiej Chorągwi Harcerek Harcerstwa Polskiego. Działała też w sabotażu. Oddawała walczącej o swoją godność ojczyźnie wszystko. Do działalności podziemnej przystąpiła już jesienią 1939 roku, wprowadzona jako najlepsza koleżanka Łucji Niemrzyk. Zaprzysiężona została dopiero dnia 15 czerwca 1940 roku, jako łączniczka Związku Odwetu Związku Walki Zbrojnej (ZO to organizacja wojskowa sabotażowo-dywersyjna ZWZ-tu) obwodu Poznań. Już w następnym roku została włączona przez poznańskiego lekarza, Franciszka Witaszka, do zespołu laborantek Wielkopolskiej Komendy Związku Odwetu. Wspólnie z Sonią Górną zajmowała się rozmnażaniem kultur bakteryjnych dostarczanych przez Komendę Główną ZWZ, jak również wykradaniem dla potrzeb organizacji szczepionek i surowic przekazywanych później do innych ośrodków konspiracyjnych w Gdańsku, Lublinie, Łodzi i Warszawie.

Grupa doktora Witaszka była nazywana Witaszkowcami. Ich praca była znana we wszystkich okręgach Kierownictwa Dywersji Komendy Głównej AK (Kedywu) w Polsce. Ktoś ich jednak zadenuncjował (złożył władzom poufne doniesienie o działaniu niezgodnym z prawem), toteż w trybie natychmiastowym, nocą 15 maja 1942 roku, Gestapo aresztowało Lusię. Helena najpierw była poddana okrutnemu śledztwu w Domu Żołnierza, a następnie przez ponad pół roku więziona w poznańskim Forcie VII w celi numer 17. Do Fortu trafiła również jej matka i dwie siostry, wywiezione później do Oświęcimia. Wkrótce trafiła tam cała grupa Witaszkowców, z doktorem Witaszkiem na czele.

W poniedziałek, 28 grudnia 1942 roku, na podstawie wyroku Policyjnego Sądu Doraźnego (niem. Polizeistandgericht STAPO Posen) Helena Siekierska skazana została na karę śmierci. Z egzekucją poczekano do następnego roku. Niemcy zaprowadzili Witaszkowców pod ustawioną na podwórcu wiezienia szubienicę. Skazanych wieszano kolejno, aby u pozostałych wzbudzić strach i złamać ich na duchu. W zbiorowej egzekucji „grupy Witaszka” w dniu 8 stycznia 1943 roku, wieszano Helenę jako ostatnią, już omdlałą. Helena Siekierska „Lusia” żyła niecałe 23 lata.

Ciało Lusi i doktora Witaszka zgilotynowano. W 1969 roku znaleziono jej głowę w piwnicy poznańskiego więzienia przy ul. Młyńskiej.

Pośmiertnie została odznaczona Krzyżem Orderu Virtuti Militari.

 

Źródło

 Notkę te stworzono na podstawie:

1. Artykułu Pani Ewy Michałowskej – Walkiewicz o Helenie Siekierskiej ze strony http://www.polishnews.com.
2. Hasła „Helena Siekierska” z „Encyklopedii Konspiracji Wielkopolskiej 1939-1945”.
3. Hasła „Helena Siekierska” z „Harcerki 1939-1945”.

Fotografia Lusi pochodzi ze strony http://akwielkopolska.pl/biograms/index/biograms/1,17,0,0,Biogramy,Strona1,1.html

 

Zdobywanie po przez poznanie

Proces zdobywania patronki rozpoczął się we wrześniu 2014 roku. Przez 6 miesięcy nasza drużyna pogłębiała swoją wiedzę na temat biografii Heleny Siekierskiej „Lusi”, a także działań wojennych podejmowanych przez akowców.

W tym czasie zdążyłyśmy wykonać kilka zadań, które przybliżyły nam Lusię:)

 

Tak naprawdę od momentu rozpoczęcia zdobywania patronki każde nasze spotkanie miało chociaż mały fragment poświęcony Helenie Siekierskiej. Harcerki o niej często wspominają, widać, że stała się dla nich ideałem.

Dziś możemy z dumą oświadczyć, że 1 marca 2015 roku zakończyłyśmy zdobywanie Naszej Patronki. Każdego z was odsyłamy do biografii tej dzielnej młodej harcerki oraz zachęcamy do odbycia wycieczki po Forcie VII.

 

Po mimo, iż patronka została przez nas zdobyta, nie odpuszczamy.

Chcemy żeby ‘’Lusia” była przy nas na każdym kroku, przemierzania harcerskiej ścieżki, dlatego stworzyłyśmy zadania, które każda harcerka musi wykonać przy zdobywaniu kolejnego stopnia. Dzięki temu będziemy mogły nieustanie pogłębiać wiedzę o osobie, która zapisała się w dziejach historii i jest odzwierciedleniem postawy do której dążymy.